‘මං’ නමින් ඔබ දන්න ඒ සිහිනයට
ඇස් පැළැන්දෙන දිනක් හමුවුණොත් හෙම
පත් බරින් ගස් මුදන සිසිරෙ කෙළවර
හිත් රිද්දගමු මතක, මතක නැති කර
නන්නාඳුනන කෝපි පියස්සක් යට
දුම් දමනසුළු කෝපි සිනහවන් මැද
හිත රහත් වෙයි කියා හිතනවද ඔබ
ඇස් පියන් නො සොල්ලන ඇස් කැළුම් ළඟ?
සිසිරයට අවනතව හමන සුළඟද
උණු කෝපි බඳුන ළඟ නතරවෙන කොට
එක ගසක් පෙන්නන්න පුළුවන්ද මට
දලු දමනු හැකි රුදුරු සීතලට පෙර
සිහිනෙකට බැහැ නේද ඇවිත් යන්නට
රැය ඇවිත් නොරැඳීම නික්ම යන ලෙස
සිසිර තුරු පත් ගණින ඔබ දන්නවද
මා මගෙන් අරන් ගිය වසන්තය ගැන?
අපි කවුද, සංසාරෙ සදිසි කෘතියෙක
වැකි දෙකක අග රඳන තිත් දෙකක් මිස
මොහොතකට අනන්තයෙ අතරමං වෙන
මේ ගමන නෑවිඳින් ඉන්න බැරුවද?.
2017 මාර්තු 26
Monsoon Moon 