Month: මා ව

ඉල් මහේ දී සීයා මුණ ගැසී

 

by FE Clark

මල් කැකුළු  තුරුලු වෙත සෙනෙහසින පොකුරකට
ඉල් මහේ වස්සාන සීතලට වෙවුලමින
ගල්කිස්ස සුසානයෙ කතෝලික කෙළවරක
කල්පනා කරමි මම හෙට දින ජීවිතය

මළ හිරුගෙ අඳුරුබර කිරණ දෝතක් රැගෙන
ගලා ආ ලවන මුසු පවනැල්ල
හදවතේ ගැඹුරු ඉම සොයන සඳ
පිටෙන් පිට පෙරළේය මතක පොත
සීයේ ඔබේ දෑස අවදි කර

ඔබේ සුරතේ රැඳුණ නිරතුරුව
ඔය දෑස වෙහෙස කළ රතුපාට පොත් මිටිය
සැබැවින් ම සුවඳ මල් පොකුරක් ය
මා නැණැස අවදි කර පිරිමැද්ද
සැබවින් ම කළ්‍යාන මිතුරෙක් ය
දැඩිව මා සුරත ගෙන
බෝ දුර පිය මැන්න

ඝන අඳුරු කිරුළු හිස පළඳවන
සෑඳෑවට හඹා ගොස් පහර දෙන
පුළුටු ගන්ධය පිරුණු පව්කාර රාත‍්‍රිය
ඒ මෙය ය
යක් මුහුණු වෙනස් වුව නිම නොවන
නසන්නට මේ නපුරු රාත‍්‍රිය
නුඹ කියු මාර්ගය
තුරුණු හදවත් වලට දුර වැඩිය

කෙමෙන් මෝරා වැඩෙන
නිසංසලතාව තුළ
ඇසෙනවාද
දෙකන් බෙර පාරවන හෝ ස්වරය
නොවේ ඒ හුරු පුරුදු සයුරු රළ බිඳෙන හඬ
ඒ තමා හෙට පැහැදිලිව ඇසෙන
හදින් හද මතුව එන
අපහැදිලි රණ ගීය

ඉතින් සීයේ ඔබෙන් සමු රැගෙන
පා නගා යා යුතුය මා එදෙස
ඊට පෙර අඩදැණිව බැති සිතින
තබා යමි ඔබේ හදවත අසල
ඔබෙ නෙතින් මා නෙළුව
මේ සිතුම් මල් පොකුර

ඔව්, ඔබ සිතු ලෙස ම
සුන්දරයි හෙට දිනේ නිසැකවම

අත්තම්මා

by NANCY POUCHER

(අත්තම්ම ඉස්සරහ ඉටිපන්දමක් පත්තුකරගන්න බැරිවෙච්ච පළමුවැනි අවුරුද්ද මේක)

ඉල්මහේ සීතලේ අවදිව
කල්පනා කරමි රෑ මැදියම
කල්පයක් තරම් දිගු මතකය
නිල් අහස පළලටම නිසල ය

මළවුන්ගෙ මාසයේ රුධිරය
කළපුවක මෙනි හරිම සසල ය
මළගෙයක හැඬුුම්බර කටහඬ
නළ මුදුව ගලා ඒ කුටියට

ගල්කිස්ස සුසානේ සැතපෙන
අත්තම්ම නෙතේ වූ කඳුළක
සද්දන්ත සෙනේහේ සිසිලත
නිස්සද්ද මගේ ළය කළඹන

විඩාබර කතෝලික කුරුසිය
සදාදර ඇගේ හිස අබියස
කතා කර පුතේ යැයි අමතන
ඇගේ නෙත මගේ නෙත සනහන

අන්තෝනි පල්ලියේ සියොළඟ
පිින්තාරු කළ නොහෙන සුරුවම
කන්තාරු ගීතිකා තටු ගෙන
නින්නාද නගාගෙන පියඹන

කැරලි කෙහෙරැලි නැගුණු මගෙ හිස
ඇඟිලි තුඩු හොවා තඩි විමසන
සරැලි නග නගා කවි කිය කිය
කෙවිලියක විලාසෙන් හිනැහුණ

පැල්පත් ම කිව නො හෙන නිවසේ
පොල් පත් ය සෙවෙනි කර තිබුණේ
ඉල් මහේ වස්සාන වතුරේ
හිල් තුළිනි ඈ නින්ද පෙඟුණේ

ගොප් කොළින් සැරසුණා මග දිග
ලොප් වුණා මගේ කල දවස ම
දුක්වෙලා පළක් නැති අඳුරට
රොක් වුණා මගේ කවි සපුව ම

රොටියක් ඔබේ අතින් වළඳන්න
ගුටියක් කකා හිත ම සනසන්න
ඉටිපන්දමක් රැගෙන පැමිණෙන්න
කෙටි මගක් තිබේදැයි කියපන්න

ඉල් 15-2009

නිදහසට දකින සිහිනය : බත්තලංගුණ්ඩුව

Free_by_drsmith

“බත්තලංගුණ්ඩුව” පුරාවටම ඇදී යන්නේ සිහිනයකි. ඒ හෘදය මත අධික පීඩනයක් පටවා ගෙන, ඝන මේද තට්ටු වල බරින් මිරිකී, මනුෂ්යමත්වයේ ප්රනකාශන නිසි ලෙස පිට කර ගත නොහැකිව, කවදාවත්ම අහස සම්පූර්ණයෙන් නොදුටු නාගරිකයා අඳුරු සීතල කුටියක සයනයක් මත වැතිරී දකින ගැලවීමේ සිහිනයයි.
ඇන්ටනී සොයා යන පියා එහිදී හමුවන්නේ නොහිතූ ආකාරයේ පරිපූර්ණත්වයකින්ය. නාගරිකත්වයේ සිට ඈත කොදෙව්වකට පියා සොයමින් යන ඔහු අන්තිමේදී සොයා ගන්නේ ඔහු සෙවූ පියා ඔහු තුලම සිටි බවයි.
“කොහොමත් මං දැනන් හිටපු එක දෙයක් තිබුනා. මම දැනන් හිටියා උඹ බත්තලංගුණ්ඩුවට එන පාර හොයා ගන්න බව”
ගන්ධබ්බ ආත්මයකට පරිපූර්ණ වූත් අවංක වූත් මිත්රගත්වය මුණ ගැසෙන්නේ තිතක් වත් නොවන බත්තලංගුණ්ඩුවේදීය. සින්බෑඩ්, ක්රිරස්ටො පුද ලබන මිත්ර ත්වය හා සමානම මිත්ර ත්වයක් ඇන්ටනී එවෙලේ අඳුන ගන්නා පොලිස් කොස්තාපල් වාස් වෙතින් අත් විඳී.
නාගරික පරිසරයක දහසක් මිනිසුන් මැද බිත්ති සතරක සිරකරුවන් වී ප්රේ්මය රඟ දැක්වූවන් නිදහස අත්විඳින්නේ බත්තලංගුණ්ඩුවේදී ය. ගැහැණියෙකුත් මිනිසෙකුත් අතරට කඩා වැදි සමාජය විසින් පනවනු ලැබූ දම් වැල් බිඳී වැටෙන්නේ එහිදීය. ආනමරියා එම යදම් බිඳ දමන්නේ ඇන්ටනීටත් නොදැනෙන සෞම්යැත්වයෙනි.
“නාගරික ප්රේවම දුක්ප්රාදප්තියකට සාපේක්ෂව නිවහල් කොදෙව්වක ප්රේනමයේ එළිපත්ත වුව කෙතරම් හෘදයාංගම ද? මා මෙතරම් ම නිදහස් ව ප්ර‍ශ්වාස සුසුම් හා මුසුකොට පාකොට හරින්නේ මෙතෙක් මා අත් විඳි හෘදයේ අධි පීඩනය නොවේ ද? හෘදයේ කැටි ගැසුණු පිළුණු මතකයේ මේද ස්ථරය කළපු සුළඟින් දියව ගිය පසු ඉතිරි වන්නේ හෘදයාංගමභාවය මිස අන් කවරෙක්ද?”
තමාගේ පුත් හා තම තරුණ බිරිඳ එක් වෙන බව දැන ගන්නා ඇඩ්ඩින් මුදලාලි අසම්මත පෙම්වතුන් ලෙස ඔවුන් හඩු නොගසා ඒ බව ඉවසා සිටින්නේ එය සාමාන්යඇ මනුෂ්ය ස්වාභාවය බව දැනගෙන ද? තරුණ ගැහැණියෙකුත් තරුණ පිරිමියෙකුත් අතර ලිංගිකව ඇති වෙන සබඳතාවයක ඇති අසාමාන්යය බව කුමක් ද? සිත් තුල ඇති වෙන අසාමාන්යර බව හුදෙක් සමාජ නිර්මිතයින් පමණක් නොවෙ ද?
එක් එක් පුද්ගලයා මත සමාජය විසින් පවරනු ලබන සියලු චරිතයන් දියව ගොස් ඒවා නැවත මුල සිට අර්ථ දැක්වෙන ආකාරය ඇන්ටනී අත් දකින්නේ මුල් වතාවට ය. මානුෂික සබඳතා රඳා පවතින්නේ මනුෂ්යටයින් මත බවත් සමාජ නිර්මිත නාමයන් මත නොවන බවත් ඔහු අත් විඳී.
“ඇන්ටනී, කෙනෙක් තව කෙනෙක්ට දැනෙන්න නමක් බලපාන්නේ නෑ. සමහර විට ඒ මගේ අම්මවත්, ආත්තම්මවත් නොවෙන්න පුලුවන්. සමහර විට ඒ දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් වෙන්න පුලුවන්. සමහර විට ඒ දෙන්නම වෙන්නත් පුලුවන්.”
බත්තලංගුණ්ඩුව තුල රාජ්යනයක් නොමැත. රාජ්යෙ නීතිය ඒ තුල බල නොපායි. පොලීසිය, හමුදාව හා විමුක්ති කොටි වෙසෙන විල්පත්තුව මධ්යුයේ ඒ සියල්ලටම වියුක්තව බත්තලංගුණ්ඩුව ස්ථානගතව ඇත. භෞමික අඛන්ඩතාවය, ජාතිවාදය, විමුක්තිය ආදී සංකල්ප මෙම කොදෙව්වට වලංගු නැත. එහි ඇත්තේ මනුෂයත්වය පමණි. එහි ගහ මරාගන්නේ විමුක්තිය උදෙසා නොව ස්වභාවිකව අවශ්යද මූලික සංකල්ප සපුරා ගනු පිණිසය. නේවි එකෙන් කකුල් කැඩූ ඩිඩාකස් හට කොටි පිළිබඳ කරුණාවක් නොමැත. කොටින් විසින් බෝට්ටුව උදුරා ගනු ලැබූ ඇල්බා හට රජයට පක්ෂපාතීත්වයක් නැත. සංකීර්ණ සංකල්ප වෙතින් සම්පූර්ණයෙන්ම නිදහස් බවක් එහි නිතරම පවතී.
මෙකී නොකී සියලු නිදහසින් පිරි බත්තලංගුණ්ඩුව නාගරිකයාට ඊඩ්න් උද්යාපනයයි. වරෙක පිටුවහල් කරනු ලැබූ ඇන්ටනී නැවත එහි පැමිණ අත් විඳින විමුක්තියත්, විපර්යාසයේ තෘප්තියත් පිළිබඳ වීර කතාව මංජුල වෙඩිවර්ධනගේ “බත්තලංගුණ්ඩුව”යි.
“හිස හැරවෙනා හැම අතම අහසය. ජීවිතය මුල්වරට පූර්ණ අහස, පරිපූර්ණ අහස දකින්නෙමි. අහස…. හැම තැනම අහස…..
අහස.”

Out In The Open – නිදහසට දකින සිහිනය : බත්තලංගුණ්ඩුව
Source: http://www.theopen.chamiladealwis.com