සකියනි සේකර වෙනුවෙනි

නරුම අව්වෙක නැගෙන ඩා බිඳෙක
ඉහඳ පණුවන් නටන කූණු ගොඩක
උගුර කාරා ගසන කැහි පිඩක
සෞන්ද්රය ය දකිනු

නොපෙනේද
නගරයට
සීත දෝතින් රැුගෙන ආතුරව
ජනේරුව ඇවිද එනු
තටු සගල පොරෝගෙන
මාර ගස් අතු පතර
කොළඹ කපුටන් නිදනු
තටු නොමැති
සිහිනයක්
කිටි කිටිව තුරුළු වන
පේලි ගෙයි ලෑලි අතරින් ගලනු

නොපෙනේය
ගල් වැටිය
මෝඩ ඇල පිළිසකර කර තැනුණු
එ මත නැග සිගිත්තෙකු චූ කරනු
බොර දියෙහි එයින් කවි රළ නගනු
මම දකිමි
නුඹ දකිනු
සඳ පිපෙනු
පාකර් පෑන් සොයනු
කවි ලියනු
අවමාන ඇයි ද මෙතරම් දරුණු

සොයනු සකියනි සොයනු
සිත රහිනු
සොයනු
පැන්සල් කොටය
බිම වැටුණු

පිළිහුඩුවී කාව්‍ය සංග‍්‍රහය -2003-

ජනේරු පැතුම හෙවත් කනේරු කුසුම

ජනේරුවේ සිත සුසුම් කුණාටු වැද
පෙනේ රුවල් බඳු කොළ ඇඹරෙන අතරින
රනේ රුවට ගෙමිදුල හිඳ පෙති දිගහැර
නෙතේ කඳුළු පිස හිනැහෙන්නට තතනන
කනේරු මල

සොඳුර යට කරගෙන
කඳුළ රජයන මල
බිම බලන් පවසන
දුක් කව
අසන් මා සකියනි

‘‘නමට වස නවමු ය
නමුදු සැම පැරණි ය
පිපෙන හිරු සඳු වුව
තවම හරි නපුරු ය
පතන හසරැලි සුව
පෙනෙන දුර නොමැති ය’’

කනේරු මල
පතන පැතුම
ඉටු වන්නට
වරම් නොදෙන
විස උල්පත
පස ?
ගස ?
පස නැතිව
ගස නැති ය
ගස නැතිව
මල නැති ය

පස පෙරලා දමා
ගස මුදනු කෙළෙසක
ගස උදුරා දමා
මල රකිනු කෙළෙසක
විස නසනු හැකි වන
විසක් කෙළෙසක හෝ තනනු මිස

-පිළිහුඩුවී-