නිමලරාජන් ගේ අම්මා

ආත්මය මිලානව තිබිණ.

මම නිමල්ගේ අම්මාට ලියුමක් ලී මි.

“කිසිදාක දැක නැති
දයාබර අම්මේ
ඔබ දකින්නත් ආසයි
ඔබ දැක යන්න එන්නවත්
මුන් අපිට ඉඩ දෙන්නෑ
අම්මාවරැන්වත් මෙහේ වුන් හඳුනන්නෑ
දරුකම කියන දේවත්
මේ කිසි කෙනෙක් දන් නෑ”

ඈ හැරෙන තැපෑලෙන්
මා අමතා තිබුණා ය.
“පුතේ උඹෙ අත් අකුරැ
නිමල්ගේ අත් අකුරැ ‍වගෙමයි
උඹ බලන්නත් ආසයි”

ඇගෙ ලිපියෙන්
මගේ ආත්මය යළි වරක් විකසිත විය.

සියලු බැරියර් බිඳගෙන
මම ඈ දකින්නට ගියෙමි.

ඇගේ ප්‍රේමය අභියස
දෙ දණින් වැටී
ඉරි තැලුණු දෙපා සිම්ඹෙමි
“අම්මේ ඔබෙ දෙපා
අපේ අම්මගේ දෙපා වගෙමයි”

ඇය නැඹුරැ වී
ස්නේහයේ සුරතින්
මහිස පිරිමැද්දාය
“පුතේ උඹෙ හිස
නිමල්ගේ හිස වගේමයි”

මම සීරැවෙන්
ඈ අභියස සිට ගතිමි
“අම්මේ ඔබෙ සුරත
අපේ අම්මගේ සුරත වගෙමයි”

ඇය නොසෙල්ලී
නෙතු පියන් නොසොල්ලා
මා දෙසම බලාගෙන උන්නා ය.

මම සිනහසීමට යත්න දැරීමි.
“පුතේ උඹෙ සිනහව
නිමල්ගේ සිනහව වගෙමයි”

ඉක්බිති
ඈ දෙනෙත් අගිහෙන්
සිහින් දිය දහරක් ගලා හැළිණි.

“අම්මේ ඔය කඳුළු
අපේ අම්මගෙ කඳුළු වගෙමයි”

අන්‍යාගමික බිරිඳගේ දෛනික ඔරසං පාඩම

බෙංතිඤ්ඤෙ දාගන්න බෙලලේ
ඔය කොන්තෙ ගලවන්න කෙල්ලේ

ඔරවං ඉන්න නොවෙයි කිව්වේ
ඔරසං කියන්න

“අපගේ එදිනෙදා භෝජනය
අද අපට දානය කළ මැනව!”

ශුද්ධ වූ ලූක් පොත පෙරළන්න
විසි දෙකේ හ‍තේ සිට කියවන්න

“මේ මාගේ ශරීරයයි
මේ මාගේ රුධිරයයි”

හරි! ඒ තමයි වැදගත්ම ‍පේළි දෙක

ප්ලේන් රොටියක් කන්න, ඉඳගන්න
සීනි සම්බල් එක්ක

දැන් ඉතින් වතුර උගුරක් බොන්න

ආදරය කුරුසියක බරයි
විවාහය කල්වාරි කන්ද තරමට උසයි
ගැළවීම කියන්නේ මුදුනටයි

සුගති උද්යා්නයත් පටුවෙලා, පටුවෙලා
පුංචි කාමරවලට
ජීවිතය ඉටිපන්දමක් වෙලා
දැන් ඉතින් නිදා ගමු – රෑ වෙලා

නිදා ගන්නට ඉස්සර
කියන ඔරසම මතක ද?

“පාප අවස්ථාවන්ට හසුවීමට
අපට ඉඩ නොදී
අයහපතෙන් අප මුදාගත මැනව!”

අන්න හරි!
…………………………….
…………………………….
හෙට උදේ වැඩ
කොහොම හරි ඇහැරන්න මට